Krótkie życie, szybka śmierć (Miniaturka)

Renesmee

Bardzo krótkie opowiadanie, napisane kiedyś na polskim. Pokazywałam je dzisiaj babci, bo chciała i mi się o nim przypomniało, więc postanowiłam wkleić je i tu Smile

Deszcz bębnił w jej okna, gdy w tym samym czasie ona śniła. Śniło jej się, że przed czymś ucieka. Biegnie ile sił w nogach, ciężko dysząc. Na końcu drogi stały zwykłe, drewniane drzwi. Zawahała się. Czy ma je otworzyć? Właściwie nie ma już żadnego innego wyboru. Przekręciła klamkę i popchnęła drzwi. Za nimi ciągnął się długi, czarny korytarz, który wyglądał, jakby nigdy nie miał się zakończyć i prowadził do nicości. Wskoczyła na kafelkowaną podłogę, a za nią od razu zamknęły się drzwi. Biegła przed siebie. Nie wiedziała dokąd. Ważne, że uciekała przed tym czymś. Nagle dobiegła do pewnego miejsca, które znacznie wyróżniało się od ponurego mroku, który panował w korytarzu. Było to odgałęzienie korytarza, którego ściany i posadzka były w białym kolorze, oświetlane dodatkowo jakby promieniami słońca. Nie wahając się ani trochę, pobiegła tam i nagle doznała przyjemnego uczucia. Już się nie bała. Wypełniło ją przyjemne ciepło, a cały strach odszedł w niepamięć. Na końcu czekał na nią z wyciągniętymi rękami. Uśmiechnęła się szeroko i poszła w jego kierunku. Objął ją ramieniem w ochronnym geście. Wiedziała, że już zawsze będzie szczęśliwa i bezpieczna.

* * *

- Tracimy ją !- krzyknął doktor, starając się pobudzić jej serce. Jednak ani nie drgnęło. Jej płuca po raz ostatni wypełniły się powietrzem, które razem z wydechem, zabierało ze sobą wszystko. Całe jej życie.- Za późno. Już odeszła. Oby tam mniej przeszła niż w naszym świecie.
- Biedna kobieta. Wystarczył tylko zwykły upadek, a już po człowieku.